Zespół Klüvera-Bucy’ego: utrata strachu

Zespół Klüvera-Bucy’ego jest jednym z najbardziej ekstremalnych przykładów tego, jak zmiana układu nerwowego może całkowicie zmienić sposób życia danej osoby. Co to są zaburzenia osobowości?

Wyobraź sobie, że część mózgu odpowiedzialny jest za emocje strachu i odrzucenia. Teraz wyobraź sobie, że ten kawałek jest uszkodzony i już się niczego nie boisz. Być może myślisz „Wow, to musi być świetne”, ale w rzeczywistości tak nie jest. Chociaż nikt nie lubi doświadczać strachu, jest to niezbędna emocja dla naszego przetrwania. Zaburzenia objawów somatycznych: objawy i leczenie

Ten fundamentalny kawałek nazywa się ciałem migdałowatym, a zmiany w ego oklicach lub uszkodzenie mogą prowadzić do zespołu Klüvera-Bucy’ego. Syndrom ten charakteryzuje się między innymi utratą strachu i zahamowaniem, powodując ryzykowne zachowania, nieuporządkowaną dietę i dysfunkcyjną aktywność seksualną. Różne rodzaje zaburzeń osobowości

Zespół Klüvera-Bucy’ego

Heinrich Klüver i Paul Bucy zidentyfikowali ten zespół, stąd jego nazwa. Lekarze usunęli płaty skroniowe małp Rhesus w celu zbadania ich funkcji. To, co znaleźli, było dość niepokojące. Zasadniczo zmiana tej struktury wywołała następujące objawy:

• Hiperseksualność. Zachowania seksualne znacznie wzrosły.
• Agnozja wizualna. Przedstawiały trudności w rozpoznawaniu przedmiotów lub ludzi przez wzrok.
• Zmiany emocjonalne. Małpy były pozbawione wyrazu twarzy. Niewątpliwie najbardziej znaczącą zmianą emocjonalną była utrata strachu. Bodziec, który w innym czasie wywołałby terror, wydawał się nie wywoływać w nich niczego.

Zespół Klüvera-Bucy’ego u ludzi

• Utrata strachu. Podmiot ma impuls do interakcji z potencjalnie szkodliwymi bodźcami, których na ogół uczymy się unikać.
• Bezkrytyczna dieta. Nie tylko jedzą kompulsywnie, ale próbują odżywiać się niebezpiecznymi substancjami, takimi jak plastik lub kał.
• Zachowanie seksualne. Wydaje się, że seksualność nie ma granic. Osoby te wykazują znaczny wzrost wszelkiego rodzaju aktywności seksualnej, przy znacząco niskim poziomie zahamowania.
• Kompulsywne zachowanie jamy ustnej. Ludzie z tym syndromem mają tendencję do badania wszystkiego doustnie w kompulsywny sposób.
• Utrata zahamowania. Ta strata wpływa na wszystkie sfery osobowości, ale wpływa również na poziom wizualny. Osoby te mają tendencję do nadmiernej reakcji na wszystkie bodźce wzrokowe, tak jakby nie było wcześniejszego filtra.
• Brak uznania Badani tracą zdolność rozpoznawania przyjaciół lub rodziny. W rezultacie przedstawiają postawy, których nigdy by nie mieli, gdyby je rozpoznali.

Utrata zahamowania

Lęk i odrzucenie są zwykle określane jako negatywne, niepożądane emocje. Ta wiara, oprócz tego, że jest bardzo powierzchowna, nie ma znaczenia na poziomie biologicznym i ewolucyjnym. Strach, odrzucenie i zahamowanie to emocje, które pomagają nam funkcjonalnie współdziałać z otoczeniem.

Zmiana zachowania

Brak umiejętności interakcji z innymi może mieć bardzo poważne konsekwencje, a zespół Klüvera-Bucy’ego jest tego wyraźnym przykładem. W rzeczywistości niezdolność jednostki do wytyczenia granicy między jej impulsami a działaniami wydaje się powodować te objawy. Co więcej, warunek ten pogarsza niezdolność podmiotu do rozpoznania otaczających go ludzi; co z kolei obezwładnia osobę do odzyskania pamięci o emocjonalnej więzi z najbliższymi.

Organiczne zmiany w zespole Klüvera-Bucy’ego

Wymienione wyżej zmiany mają swoją etiologię w zmianach strukturalnych niektórych narządów układu nerwowego:

• Płat skroniowy. Ten płat jest odpowiedzialny za przetwarzanie języka. Dodatkowo ustanawia związek między bodźcami wzrokowymi a ich emocjonalną zawartością w pamięci. Agnozja wizualna objawia się głównie z powodu zmiany tej struktury.
• Migdał. Ciało migdałowate jest strukturą podkorową odpowiedzialną za przetwarzanie emocjonalne. Gdy bodziec jest zagrożony, jego aktywacja jest wyzwalana, co prowadzi do reakcji walki lub ucieczki. Jest to podstawowy mechanizm przetrwania ssaków.
• Wiązki istoty białej. Jest to głównie koncentracja aksonów w celu połączenia kilku części układu nerwowego na poziomie podkorowym. Jego zmiana przekręca istniejące powiązanie pamięci między bodźcami i ich treścią emocjonalną.

Przyczyny zespołu Klüvera-Bucy’ego

Zmiana struktury wspomniana powyżej może mieć różne przyczyny i wyrażenia. Wśród najwybitniejszych możemy wyróżnić:

• Choroby zakaźne lub wirusowe. Najczęściej występuje opryszczkowe zapalenie mózgu i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Wytworzone zakażenie lub zapalenie niszczy tkankę nerwową.
• Kontuzje Na przykład urazowe uszkodzenie mózgu zwykle spowodowane wypadkami. Zwykle uszkodzenie musi być poważne i głębokie, aby wpłynąć na struktury podkorowe, takie jak ciało migdałowate. Do tego mogą również prowadzić obrażenia chirurgiczne.
• Demencja. Zespół Klüvera-Bucy’ego jest zwykle związany z chorobą Alzheimera lub Picka, gdzie zwyrodnienie tkanki nerwowej występuje na poziomie podkorowym i może wpływać na płat skroniowy. W tym przypadku większość zdolności umysłowych jest wyczerpana.
• Guzy Ciśnienie i nierównowaga metaboliczna wynikające z guza mogą prowadzić do kilku objawów zespołu Klüvera-Bucy’ego. Guzy zwykle znajdują się w okolicy czołowo-skroniowej.
• Padaczka. Zmiana płatów skroniowych na poziomie elektrycznym może powodować hiperaktywację, która wpływa na tkankę nerwową, głównie na szlaki istoty białej.
• Uderzenie. Krwotoki z powodu wysięku lub utraty krwi z powodu okluzji są również ważnymi składnikami w etiologii tego zespołu.

Leczenie

Leczenie jest tak trudne, jak ograniczone ze względu na niezdolność do odzyskania tkanki nerwowej. Większość zabiegów wymaga środków farmaceutycznych w celu złagodzenia nieprzystosowanych objawów behawioralnych.

Przede wszystkim celem początkowych interwencji jest zmniejszenie wpływu obrażeń. Przykładem tego jest próba odwrócenia krwotoku spowodowanego udarem. Trudno jest przewidzieć ten zespół, biorąc pod uwagę, że konsekwencje urazów związanych z zachowaniem często zaczynają się subtelnie.

Ponadto postęp w dziedzinie neuronauki i technik rehabilitacji poprawia jakość życia tych pacjentów. Zespół Klüvera-Bucy’ego jest wyraźnym przykładem wpływu, jaki zmiany w układzie nerwowym mogą mieć na nasze codzienne życie. Bliscy pacjenta również cierpią, ponieważ stają się dla nich nierozpoznawalni. Z tego samego powodu bardzo ważna jest praca terapeutyczna z rodziną i przyjaciółmi.