Taki świat – wirtualny – ma tę charakterystyczną cechę, że prócz dotychczas znanych istot rozumnych (ludzi) pojawia się w nim sztuczna inteligencja (AI). To kolejny poziom we wspomnianej wcześniej grze, w którym rzeczywistość zdaje się rozwidlać jak skomplikowany labirynt i wcale nie musi prowadzić do następnego poziomu. Świat wirtualny nie tak przecież odległy od znanego (?) ludziom świata realnego, w którym AI wciąż jeszcze raczkuje, chociaż już doczekała się kolejnych wcieleń filmowych.
Wydaje się, że droga na skróty do tego świata prowadzi przez produkty (urządzenia i programy) typu Nintendo Virtual Boy, Oculus Rift, HoloLens, HTC Vive czy PlayStation VR, ale to ledwie namiastki rzeczywistości wirtualnej, do której mają prowadzić – godne raczej Toy Story (nawet obu części) niż Solaris według Stanisława Lema (nawet obu wersji).
W gruncie rzeczy Piotr Kelar na kartach swojej książki przypomina filozoficzne pytanie: Co jest rzeczywiste (realne), a co nie (wirtualne)? Skłania w ten sposób do zastanowienia się, czy żyjemy w świecie, który jest grą, czy w grze, która udaje świat. Może nawet mamy wybór – być tu albo tam.
SPIS TREŚCI
Prolog
Wstęp
Rozdział I
Czy świat, w którym żyjemy może być symulacją komputerową?
Mechanika kwantowa
Splątanie cząstek
Odświeżanie ekranu
Paradoks Fermiego
Niektóre zjawiska na Ziemi jako błędy w grze
Reinkarnacja. Cyberreinkarnacja
Doświadczenia przebywania poza ciałem
Eksperymenty psychologiczne z wykorzystaniem LSD
Efekt Mandeli, wczytywanie gry i błędy w pamięci .
Dwie ciekawostki o naszym wszechświecie
Podział świata na sześciany i antymateria
Rozdział II
Przeszłość, teraźniejszość, przyszłość
Czym jest Gra i jakie są jej zasady?
Rozdział III
Jak grać
Epilog
Bibliografia
Comment here