Zaburzenia emocjonalne – depresja i podobne.

Zaburzenia emocjonalne to obszerne pojęcie zawierające przeróżnego rodzaju zakłócenia postępowania, sposobu myślenia oraz nastroju człowieka.

KsiążkiPoradyRelacje

ŻYCIE cenne samo w sobie

Rate this post

Czy życie smakuje? Musi smakować, by chciało się żyć. I smakuje, ale dla każdego inaczej. Dlaczego?

Żyjemy w czasach, które zmuszają do szybkiego pędu. Osoby, które czują, że nie nadążają, odczuwają dyskomfort niedopasowania, wykluczenie. I najczęściej szukają przyczyn w sobie – a to wiek, a to zdrowie, a to brak zainteresowania. I wszystko to prawda, lecz przykładając zbyt dużą uwagę do siebie i szukanie problemów w sobie do niczego dobrego nie prowadzi.

Często nie potrafimy odpocząć i zrobić krok wstecz. Nie umiemy odpuścić. Sami siebie wrzucamy w tryby szybko pędzącej rzeczywistości. Nie dajemy sobie luzu i coraz więcej od siebie wymagamy.

Przecież kiedyś cywilizacje też dążyły ku wspólnemu celowi. Egzystencja zmierzała ku cywilizacji lecz każdy miał swoje tempo życia i pracy. Ludzie nie obawiali się swojego postrzegania i nie bali się otwarcie przyznać do tego, co mu nie odpowiadało, czy uwierało. Liczył się komfort i radość z życia. Istotne było to, co ludzkie i dobre. Była zażyłość nawet między obcymi.

A rodziny? Były ze sobą zżyte, szczere i zdrowe jednocześnie. W domach, w których panowała ciepła atmosfera nie było ciężkich chorób, a te, co były, szybko zażegnywano z racji podejścia do nich.

 

Teraz budujemy inny świat szybki, jak autostrada.

Stajemy się innymi ludźmi niż kiedyś i nie mając świadomości zaczynamy się źle ze sobą czuć.
Unikamy mówienia o szczęściu, bo nie wypada. Nie patrzymy ludziom w twarze, unikamy tłumów i sami siebie w pewien sposób skazujemy na izolację tłumacząc to bezpieczeństwem. Spotkane osoby opowiadają nam o chorobach, złej pogodzie i problemach rodzinnych, co i w nas budzi syndrom narzekania. Nikt nie zauważa tego, co dobre. Patrzymy mając klapki na oczach.

Zapatrzeni w telefony skazujemy się na niewolnictwo i uwiązanie. Często dochodzi do skrajności, gdy korzystanie z sieci staje się uzależnieniem i przyczyną blokady psychicznej. Funkcjonujemy online nie zważając na otaczający nas świat. Boimy się rozmów, chowamy emocje, a nasza osobowość ulega zniekształceniu.



 

A przecież jesteśmy, żyjemy – dlaczego mamy nie czerpać dobra i wszystkiego tego, co życie daje najlepsze? Dlaczego sami w siebie wmuszamy gorycz i niesmak? Dlaczego nie podniesiemy głowy i nie popatrzymy ze szczerością na drugiego człowieka?

Przestańmy widzieć, co chcemy i zacznijmy dostrzegać to, co jest. Bo jest pięknie. Tak wiele detali składa się na całość, wyłapmy je. Wynieśmy nasze skupienie na zewnątrz, przenieśmy punkt nacisku poza ciało uwalniając tym samym wnętrze. Wbrew pozorom nie jest to trudne. Wystarczy unikać miejsc, gdzie czujemy dyskomfort. Gdzie tłumy biegając między stoiskami łowią okazje cenowe, promocje, czy rabaty, które za chwile będą dostępne dla każdego. Odetnijmy się od widocznego konsumpcjonizmu i ludzi taszczących siatki z zakupami.

Nie gońmy za rzeczami, gońmy za uczuciami i dobrymi emocjami

Otaczajmy się dobrymi i przyjaznymi nam ludźmi. Zmieńmy to, o czym mówimy przeinaczając wszystkie minusy na plusy. Nie szukajmy złych stron naszej codzienności, odsuńmy je od siebie. Zachowajmy nieco prywatności w kontaktach z obcymi ludźmi i nie uzewnętrzniajmy swoich bolączek stojąc chwilę przed wejściem do sklepu, czy czekając na przystanku autobusowym. Kłopotów nikomu nie brakuje, dlatego warto dać im odpoczynek. Mówmy o tym, co nas cieszy, co nam sprawia przyjemność, co dziś ładnego widzieliśmy. Wszystko, co dobre jest lepsze niż lament nad brakiem kondycji, czy trudności z dostaniem się do lekarza.

Zarażajmy innych optymizmem. To działa w obie strony. Sami przy okazji zaobserwujemy i w sobie chęć do uśmiechu, czy żwawszego chodzenia.

 

Życie smakuje, smakuje słodyczą. Życie samo w sobie ma dawać radość, bo o to w nim przecież chodzi. Życie to nagroda sama w sobie, a nie balast i trud zaczynający się od narodzin, kończący śmiercią. Warto wobec tego zadbać o jego jakość i dobre wypełnienie.

Warto spróbować.

Agnieszka Kusiak – agaKUSIczyta




Comment here