Miłość jest złożoną funkcją umysłową, która, jak stwierdzono, wchodzi w interakcje z innymi funkcjami umysłowymi, takimi jak pamięć, uwaga, percepcja, taka jak smak i rozumowanie; wykazano nawet, że wpływa na zdrowie. Zwrócono również uwagę na bliski związek między miłością a pięknem. Miłość wpływa na każdą funkcję umysłową, ale w miłości rozpoznaje się również różne typy i style.
W klasycznej typologii miłości styl Erosa to miłość namiętna lub romantyczna, z intymną, seksualną aktywnością i intensywnymi uczuciami. Zaangażowanie, jeden z podstawowych filarów miłości w różnych sugestiach, oraz przyjaźń, która odpowiadałaby stylowi Storge (przyjaźń-miłość) mogłyby być bardziej cenione w niektórych kulturach.
Miłość w kuturze… Miłość to przede wszystkim historia, która obejmuje czas, samo znaczenie tego, co jest istotą człowieka. Na przestrzeni wieków autorzy pisali historie miłosne z większym lub mniejszym sukcesem, mniej lub bardziej rzetelnie. Najpiękniejsze książki o miłości – https://www.psychoskok.pl/aktualnosci/najpiekniejsze-ksiazki-o-milosci/
Pojęcie miłości różni się również w zależności od grupy wiekowej. Tak więc, chociaż młodsi ludzie mogą preferować styl Erosa, później wybierają styl miłości, który sprzyja zaangażowaniu i przywiązaniu, a także stylom bardziej racjonalnym (jako Pragma). Wszystkie te aspekty miłości mają pochodzenie kulturowe, ale w równym stopniu przyczyniają się do błędnego postrzegania miłości przez społeczeństwo. Proponuje się tutaj, że nie odpowiadają one potężnej fizjologicznej motywacji stworzonej przez ewolucję biologiczną, jaką jest miłość.
Dzisiaj zaczynamy rozumieć uzależniającą naturę miłości, a także jej atrybut popędu, wraz z wieloma jej psychologicznymi, behawioralnymi i neurobiologicznymi osobliwościami. Wśród cech lub składników miłości znajdują się być może przywiązanie, altruizm oraz seksualność. Te najbardziej znane, jak widać w licznych badaniach behawioralnych, hormonalnych, genetycznych lub neuronalnych.
Ze względu na swoje niezwykłe cechy, miłość jest powszechnie uważana przez naukowców za emocję (proces skoncentrowany na wydarzeniu), uczucie, stan afektywny, klaster lub prototyp emocjonalny i jest powszechna jako element miernika w testach oceny emocji. Ogólnie rzecz biorąc, dla ludzi codzienne doświadczenia i ekspozycja w mediach mówią nam, że miłość powinna być emocją wymagającą głębokiego związku i zaangażowania.
Ta szeroko rozpowszechniona błędna interpretacja miłości jako emocji ma kilka przyczyn i niestety jest błędem, który został utrwalony i rozpowszechniony przez naukę. Przykładami tego są niedocenianie miłości w odniesieniu do seksualności, jak we wpływowej szkole psychoanalizy; podkreślając wyższość woli nad miłością, chwaląc zaangażowanie, które może przedłużyć związek małżeński, gdy namiętność słabnie, jak w znanej teorii trójkąta miłosnego; lub zachęcanie do przekonania, że miłość ma ograniczony czas, opierając się na obronie dzieci. Te i wiele innych nieporozumień jest niezwykle poważnych, ponieważ mogą spowodować ogromne cierpienie, a nawet śmierć.
Miłość została z niezwykłą precyzją przeanalizowana przez naukowców, a także przez poetów, niemniej społeczeństwa zachodnie uważają miłość za emocję opcjonalnie towarzyszącą seksualności. Jak stwierdził Gonzaga i in.:
„kiedy badacze proszą uczestników o wymienienie stanów, które uważają za emocje, miłość zwykle znajduje się na szczycie tej listy”.
Populacja ignoruje niuanse, które naukowcy przywiązali do miłości, np. „siła motywacyjna”, „stan afektywny”, „złożone uczucia” czy „popęd impulsowy”.
Celem artykułu jest ukazanie konieczności wyeliminowania miłości romantycznej, zwanej dalej miłością, z listy emocji nie tylko na polu naukowym, ale także kulturowym i społecznym. Miłości zwykle towarzyszą najbardziej intensywne emocje, ale miłość nie jest emocją, chociaż tworzenie miłości w ewolucji naszego gatunku wiąże się z ekstremalną intensywnością emocjonalną, której może doświadczyć ludzkość.
Chociaż miłość nie jest emocją, ta błędna interpretacja miłości może być powiązana z kilkoma zaburzeniami emocjonalnymi i zachowaniami, które mają ogromne reperkusje w społeczeństwie.
Brak miłości jest główną przyczyną śmiertelności. Badania w wielu laboratoriach i ośrodkach badawczych na całym świecie wyraźnie pokazują, że miłość (matczyna i romantyczna to różne formy tej samej miłości) jest motywacją fizjologiczną, taką jak głód, pragnienie, sen lub seks, a nie emocją lub uczuciem, z którym miłość jest zwykle zdezorientowany. Z pewnością to z powodu emocji, motywacji, wzmocnienia i pobudzenia te blisko spokrewnione tematy często pojawiają się razem w propozycjach dotyczących emocji. W każdym razie miłość sama w sobie nie jest emocją.
Motywacje fizjologiczne są niezbędne do przetrwania, tak jak miłość jest niezbędna do przetrwania na wczesnych etapach życia człowieka. W konsekwencji miłość jest również niezbędna do homeostazy mózgu, co ma konsekwencje dla przetrwania w każdym wieku, biorąc pod uwagę, że więzy par dorosłych i więzi przywiązania między rodzicami i niemowlętami są główną konsekwencją miłości. Tak więc przetrwanie niemowląt i przetrwanie przez całe niemowlęctwo i dzieciństwo nie byłoby możliwe bez rozprzestrzenienia miłości we wszystkich gatunkach ludzkich w ciągu ostatniego miliona lat.
Ten artykuł wyjaśnia również przyczynę pomylenia miłości i seksualności oraz sugeruje, że błędne postrzeganie miłości jako emocji ma niezwykle poważne konsekwencje. Konsekwencje te sięgają od częstych rozpadów związku, rozwodów, które niesłusznie przypisywane są tzw. czynników, podczas gdy w rzeczywistości główną przyczyną jest błędna społeczna interpretacja miłości jako będącej tylko emocją.
Te śmiertelne konsekwencje mogą być tylko stopniowo korygowane poprzez jasne stanowisko społeczności naukowej, aby przyznać, że miłość jest fizjologiczną motywacją, taką jak głód, pragnienie, sen i popęd seksualny.
Comment here