Schizofreniczny obraz świata to swoista podróż do wnętrza osoby dotkniętej chorobą, której nie widać na pierwszy rzut oka…
Główny bohater tej książki, będący zarazem jej autorem, wyglądem nie różni się niczym od swoich rówieśników, nie jest od nich również mniej sprawny fizycznie, jednak mimo to jego świat wygląda inaczej i czuje się inny, wyobcowany.
Choroba, z którą żyje, powoduje, że widzi świat i ludzi z innej perspektywy. Ta dwoistość duszy, którą czuje – siły, które nią targają i mają bezpośredni wpływ na to, kim jest i jak się zachowuje, sprawia, że społeczeństwo wyklucza go pośrednio, bo nie potrafi, nie próbuje lub nie chce spojrzeć na świat jego oczyma. A jak on wygląda? Wystarczy przyjąć to zaproszenie i wraz z głównym bohaterem wybrać się w podróż do schizofrenicznego świata…
Choć przez chwilę kroczyć jego ścieżkami, spoglądać w to samo niebo i widzieć coś więcej niż ciemność. Otworzyć serce i umysł na poznanie czegoś nowego, niekoniecznie namacalnego, realnego – czegoś, co kształtuje tego młodego człowieka i jest jednocześnie jego pocieszeniem i utrapieniem. Spotkanie z siłą, izolującą go od ludzi z otoczenia, ale wyzwala też twórczą naturę pisarza, który przez swoją twórczość otwiera furtkę do wnętrza świata, będącego innym wymiarem naszej codzienności.
Schizofreniczny obraz świata – Maksymilian Wójtowicz
Autor nie kreuje siebie na wielkiego artystę, nie pisze dla zysku, nie próbuje złapać czytelnika na ciekawą historyjkę – ukazuje siebie, pisze o sobie, swoich odczuciach, pragnieniach, codzienności, o czasie, gdy choroba odpuszcza odrobinę, powodując, że ten jego świat niewiele różni się od tego, jak go postrzegają inni, ale też o czasie, gdy wpada w stan psychotyczno-urojeniowy i żyje w zupełnie innej rzeczywistości. Kogo kocha? Czego pragnie? Co mu daje siłę? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć, czytając jego publikację i mierząc się choć przez chwilę z nieco innym wymiarem codzienności. Jedyne, o co prosi autor, to zrozumienie, a przecież nie sposób zrozumieć tego, co nieznane…
Comment here