Przewlekłe stosowanie niektórych leków może prowadzić do krótko- i długoterminowych zmian w mózgu, co może prowadzić do problemów ze zdrowiem psychicznym, w tym paranoi, depresji, lęku, agresji, halucynacji i innych problemów.
Funkcjonowanie mózgu i układu nerwowego zależy w dużej mierze od wielu substancji chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami. Nasze emocje, idee, zachowania i impulsy są stymulowane przez te neuroprzekaźniki, gdy przekazują informacje z mózgu i ośrodkowego układu nerwowego do neuronów i komórek w całym ciele.
Substancje uzależniające wchodzą w interakcje z neuroprzekaźnikami, a ich przewlekłe używanie może mieć głęboki wpływ na ich funkcjonowanie, a w rezultacie na nasze emocje i zachowanie.
Amfetamina. Jak poważny narkotyk. Jako dwudziestotrzylatek nie przestraszyłem się jednak. Nie myślałem o konsekwencjach. Pierwsze miejsce zajmowało poczucie błogości i oderwanie od całego życia, które zaczynało mi się komplikować, a nie zamierzałem za żadne skarby poddać się stanowi odrętwienia
Doskonała pozycja dla tych, którzy chcą poszerzyć horyzonty i poznać problem uzależnienia od podszewki, dla tych, którzy wśród swoich bliskich lub w otoczeniu mają takie osoby, a także dla tych, którzy z uzależnieniem się zmagają.
Zbadanie wpływu, jakie substancje wywierają na systemy przekaźników chemicznych w mózgu, może być przydatne w wyjaśnieniu potencjału uzależniającego substancji, a także chronicznego i trwałego charakteru uzależnienia. Może również pomóc wyjaśnić, dlaczego niektóre substancje mają znacznie bardziej wyraźny i trwały wpływ na zdrowie psychiczne niż inne.
Układ limbiczny w mózgu, nazywany również „ośrodkiem nagrody” i odpowiada za nasze reakcje emocjonalne i behawioralne na informacje, które otrzymujemy z otaczającego nas świata. Te reakcje są napędzane przez uwalnianie neuroprzekaźników. Uzależniony. Droga do trzeźwości – Monika Jagodzińska
Neuroprzekaźniki, takie jak dopamina, wpływają na nasze odczucia
Neuroprzekaźniki są często uwalniane w odpowiedzi na zachowanie zwiększające nasze szanse na przeżycie – na przykład ucieczkę przed niebezpieczeństwem. Uwalnianie się tych chemikaliów przypomina mózgowi, że jeśli kiedykolwiek ponownie napotkamy tego typu zagrożenie… powinniśmy uciekać!
Podobnie reagujemy na inne zachowania, takie jak jedzenie, kontakty towarzyskie i seks. Wszystkie te działania powodują uwolnienie neuroprzekaźników, takich jak dopamina, które sprawiają, że czujemy się dobrze i znacznie częściej zapamiętujemy te zachowania i angażujemy się w nie.
Substancje psychoaktywne wpływają na dopaminę
Dopamina jest kluczową substancją chemiczną w mózgu związaną z uzależnieniem, a badania wykazały, że najczęściej uzależniającymi substancjami psychoaktywnymi u ludzi są te, które mają wpływ na układy dopaminowe w naszym mózgu.
Prowadzone są badania, czy dopamina tworzy przyjemną reakcję w mózgu, czy po prostu promuje uczucie pożądania. Zrozumienie tego może znacznie przyczynić się do wyjaśnienia, dlaczego nałogi trwają długo po tym, jak zniknęła przyjemność związana z używaniem substancji. Leki oddziałują na nasze neuroprzekaźniki naśladując je lub stymulując lub przedłużając ich działanie.
Opioidy, takie jak heroina, kodeina i morfina, na przykład mają podobną budowę chemiczną do neuroprzekaźnika znanego endorfina, który odgrywa główną rolę w łagodzeniu bólu i stresu w naszym organizmie. Ponieważ naturalny poziom endorfin jest znacznie niższy niż w przypadku przyjmowania opioidów, oznacza to, że reakcja organizmu na opioidy jest wyraźniejsza, tworząc stan euforii, do którego mózg chce wrócić.
Z drugiej strony metamfetamina zwiększa ogólne uwalnianie dopaminy, zalewając mózg do tak wysokiego poziomu, że komórki nerwowe jednocześnie uwalniają enzym, który rozkłada nadmiar dopaminy w celu kompensacji. Utrudnia to zdolność mózgu do wytwarzania dopaminy, w wyniku czego osoby stosujące metamfetaminę często zwiększają dawkę, aby uzyskać „haj”, którego organizm nie jest już w stanie osiągnąć. Podobnie jak w przypadku metamfetaminy, niektóre substancje wywierają tak wyraźny wpływ na komunikację chemiczną w mózgu, że mózg próbuje modulować swoją reakcję, aby zmniejszyć potencjalne szkody.
Jednym ze sposobów, w jaki mózg to robi, jest zmniejszenie liczby neuroprzekaźników, a także ich receptorów. Tak więc jest mniej substancji chemicznej, a zdolność mózgu do jej wykorzystania jest również ograniczona. To sprawia, że wszelkiego rodzaju przyjemne reakcje – związane z substancjami lub naturalne – są trudniejsze do uzyskania. Może to być jeden z trwałych skutków używania substancji i może prowadzić do problemów ze zdrowiem psychicznym.
Podsumowanie
Substancje mają głęboki wpływ na funkcjonowanie systemów nagrody w mózgu.
Może to wpłynąć na zdolność jednostki do kontrolowania zachowań i impulsów. Te wpływy mogą mieć wyraźny wpływ na postęp uzależnienia, potencjalne wyniki leczenia i rozwój długoterminowych problemów ze zdrowiem psychicznym.
U wielu osób uzależnionych od narkotyków diagnozuje się również inne zaburzenia psychiczne i odwrotnie. W porównaniu z populacją ogólną osoby uzależnione od narkotyków są mniej więcej dwa razy bardziej narażone na zaburzenia nastroju i lęku. Szacuje się, że w 2015 roku około 43,4 miliona (17,9 procent) dorosłych w wieku 18 lat i starszych doświadczyło jakiejś formy choroby psychicznej (innej niż zaburzenia rozwojowe lub zaburzenia związane z używaniem substancji). Spośród nich 8,1 miliona miało zarówno zaburzenia związane z używaniem substancji, jak i inną chorobę psychiczną. Chociaż zaburzenia związane z używaniem substancji często występują w przypadku innych chorób psychicznych, często nie jest jasne, czy jedna pomogła wywołać drugą, czy też wspólne czynniki ryzyka przyczyniają się do obu zaburzeń.
Comment here