Efekt Pratfalla – dlaczego nie lubimy ideałów?

Nikt z nas nie lubi chodzących ideałów. Wywołują u nas mieszane uczucia, nie zawsze pozytywne. Jeśli zdarzyło Ci się zrobić coś bzdurnego? Dopuściłeś się czegoś głupiego? Nie przejmuj się, gdyż jak się okazuje, możesz na tym zyskać więcej, niż Ci się wydaje. To smutne, ale okazuje się, że przepadamy słuchać o niepowodzeniach innych ludzi, o ich błędach! Dlaczego tak się dzieje? Otóż daje nam to pewność, że wszyscy popełniają błędy, nie tylko my sami, z (przykro się przyznać) dzięki Twojej porażce Twój rozmówca poczuje się lepiej z i co więcej, istnieje możliwość, że przez to polubi Twoje towarzystwo.

A zatem, od dziś dzielimy się opowieścią, że zrobiliśmy coś niestosownego lub śmiesznego w miejscu publicznym albo że nie udało nam się wykonać czegoś, co wymagał od nas pracodawca. Dlaczego tak chętnie lubimy słuchać o czyichś niepowodzeniach i niefortunnych wpadkach?

Czy wiedziałeś, że: 

Ci, którzy nie popełniają błędów, pozornie postrzegani za ideałów są przez nas mniej tolerowani, a ich towarzystwo nie zawsze jest tak mile widziane?

Kiedy popełniamy błąd lub działamy w niezgrabny sposób, który czasem może nawet rozśmieszyć innych, okazuje się, że jesteśmy postrzegani jako bardziej sympatyczni, w porównaniu z osobami uchodzącymi za „ideały”. Smutne, ale prawdziwe!

Zbiór felietonów komentujących polską rzeczywistość. Pośród 35 utworów znajdziemy felietony odnoszące się do nowych zjawisk społecznych, zabawnych obszarów codzienności ale także spraw poważnych. Koniecznie przeczytaj – Pieprz w oczach czyli podśmiewajki

Kiedy popełniasz błąd, wydajesz się bardziej ludzki, bardziej podobny do innych i bardziej sympatyczny. Ludzie, doskonali, mogą wydawać się nieprzyjaźni, zamknięci na innych, w przeciwieństwie, gdy niedoskonali, są odbierani pozytywnie i dlatego łatwiej z nimi nawiązać kontakt.

Porażki i błędy to coś, co czyni nas ludźmi, osoba perfekcja roztacza wokół siebie pewien dystans.

Zjawisko w psychologii społecznej nazywa się efektem Pratfalla, który stwierdza, że postrzegana atrakcyjność jednostki wzrasta lub maleje w zależności od popełnieniu błędu – w zależności od postrzeganej kompetencji jednostki (zdolność do generalnego działania).

Zjawisko to zostało po raz pierwszy opisane przez psychologa społecznego Elliota Aronsona w 1966 r., A w ciągu 50 lat od tego czasu przeprowadzono wiele badań w celu wyizolowania zmiennych i przeanalizowania ich wpływu na efekt Pratfalla, takich jak płeć, poczucie własnej wartości.

Zasadniczo ci, którzy nigdy nie popełniają błędów, są postrzegani jako mniej atrakcyjni i „mniej sympatyczni” niż ci, którzy popełniają sporadyczne błędy.

Doskonałość, czyli przypisywanie tej cechy jednostkom, tworzy postrzeganą odległość i atmosferę niedostępności – czyniąc tych, którzy nigdy nie popełniają błędów postrzeganymi jako mniej atrakcyjni lub mniej sympatyczni.

Jaki z tego morał?

Nie tylko dopuszczalne są sporadyczne błędy, ale także mogą okazać się korzystne dla Ciebie!