Uzależnienie od narkotyków wywiera wpływ na cierpiących i członków ich rodzin. Uzależnienie rośnie w miarę istniejącego wcześniej zamieszania emocjonalnego, a uczucie niepokoju, wstydu, winy i bezwartościowości, które zwiększają ryzyko uzależnienia, będzie się pogarszać, gdy uzależnienie chemiczne będzie się pogłębiać.
Chciałem przestać. Dopalacze jednak za mocno wchłonęły się we mnie. (…) Pozostali znajomi, z którymi dotychczas ćpaliśmy, dalej palili marihuanę. Nas już to nie ciągnęło. Potrzebowaliśmy czegoś mocniejszego. Skończyliśmy sami. Odcięliśmy się od całego towarzystwa. Chodziło też trochę o wstyd. Tak, odczuwałem dziwne poczucie wstydu za to, jak bardzo dopalacze warunkują moje istnienie i jak bardzo jestem od nich zależny. Uzależnienie było zbyt silne. A poza tym miałem już inny świat. (…) Monika Jagodzińska – Uzależniony. Droga do trzeźwości
Nadużywanie narkotyków stwarza również nowe komplikacje emocjonalne dla wszystkich, których dotyka. Emocjonalny ból i zakłócenia są nieuniknione dla osób uzależnionych od narkotyków i ich bliskich, a jedynie poprzez leczenie i powrót do zdrowia rodziny mogą uniknąć zgubnych skutków uzależnienia od środków chemicznych.
Uzależnienie od narkotyków jest zaburzeniem fizycznym o głębokich emocjonalnych konsekwencjach i wymiarach. Ponad siedem milionów Amerykanów jest uzależnionych od jakiegoś nielegalnego narkotyku lub nadużywania leków, a skutki ich nałogu są ogromne, rozprzestrzeniające się na zewnątrz, powodując ból i nieszczęście dla wszystkich osób w kręgach społecznych i rodzinnych.
Emocjonalna dewastacja uzależnienia od narkotyków jest najbardziej bezpośrednio i dotkliwie doświadczana przez samych uzależnionych. Jednak małżonkowie, dzieci, rodzice, dziadkowie, rodzeństwo, członkowie dalszej rodziny i bliscy przyjaciele również odczuwają wpływ uzależnienia, a ich reakcje emocjonalne obejmują szeroki zakres bólu, stresu i zniechęcenia.
Emocjonalne czynniki ryzyka uzależnienia od narkotyków
Często ludzie są skłonni do nadmiernego używania i nadużywania narkotyków przez chęć ucieczki lub zapomnienia. Mogli doświadczyć jakiegoś rodzaju traumy w przeszłości lub mogą przechodzić uraz w teraźniejszości, co powoduje, że nękają ich uczucie stresu i niepokoju.
Niektóre z typowych emocjonalnych czynników ryzyka uzależnienia od narkotyków obejmują:
- Bycie wykorzystywanym fizycznie, emocjonalnie lub seksualnie w dzieciństwie
- Wiele przypadków zastraszania
- Bycie ofiarą przemocy domowej
- Cierpienie w wyniku klęski żywiołowej, która prawdopodobnie wiąże się z utratą życia
- Utrata ukochanej osoby, rozwód, śmierć
Ludzie, którzy przeszli przez takie doświadczenia, mogą czuć się winni lub zawstydzeni, jeśli w jakiś sposób obwiniają siebie za nadużycia, których doznali, stratę, której doświadczyli, lub okoliczności, które stworzyli, które doprowadziły do urazów emocjonalnych.
Podjęliśmy próbę, i to niejedną. Bez skutku. A nawet jeśli był mały płomień nadziei na poprawę, gasł on przy pierwszym lepszym podmuchu wiatru. (…) Brakuje mu samozaparcia i silnej woli walki z uzależnieniem. On niby chce, niby nie chce. Sam się nie umie określić. Monika Jagodzińska – Uzależniony. Droga do trzeźwości
Uzależnienie od narkotyków może łatwo rozwinąć się wśród osób używających nielegalnych substancji, aby uśmierzyć ich wcześniejszy ból emocjonalny, ale nie jest to strategia, która będzie działać długo (jeśli w ogóle zadziała). Ostatecznie tolerancja na narkotyki się rozwija, a zażywający muszą przyjmować coraz więcej wybranej przez siebie substancji, aby doświadczyć tych samych efektów – co jest głównym powodem, dla którego substancje te są tak uzależniające.
Innym problemem jest to, że leki same w sobie powodują nowe zaburzenia równowagi chemicznej w mózgu – lub wzmacniają stare – co może prowadzić do zwiększonej niestabilności emocjonalnej. Osoba mogła początkowo sięgnąć po narkotyki, aby pomóc jej zapomnieć lub stłumić wspomnienia i towarzyszące im uczucie niepokoju lub bezwartościowości. Ale gdy ktoś rozwinie problem nadużywania narkotyków, może doświadczyć dramatycznych wahań nastroju, które powodują, że ukryte poczucie niskiej samooceny i niskiej pewności siebie wypływa na powierzchnię, często z przytłaczającą intensywnością.
Około 40 procent osób z zaburzeniami związanymi z używaniem narkotyków cierpi również na co najmniej jedną formę choroby psychicznej (w przypadku niektórych narkotyków wartości procentowe mogą być wyższe). Zaburzenia nastroju i lęku są szczególnie powszechne wśród narkomanów, a burzliwe lub powodujące niestabilność emocje wyjaśniają, dlaczego wielu chorych decyduje się na samoleczenie za pomocą narkotyków i alkoholu.
Rozpocznij swoją drogę zdrowienia już dziś
Życie emocjonalne narkomana
Kiedy ktoś uzależnia się od jakiegokolwiek nielegalnego narkotyku lub leków na receptę, których nadużył, powoduje to spustoszenie w stabilności emocjonalnej. Być może zaczęli sięgać po narkotyki, aby pomóc sobie uciec lub zapomnieć o niepokojących uczuciach, ale ich uzależnienie ma swój wyjątkowy wpływ na ich samopoczucie emocjonalne.
Niektóre z reakcji emocjonalnych wywołanych nadużywaniem substancji obejmują:
- Wina Odkładając na bok zaprzeczanie, uzależnieni są zwykle świadomi stresu i bólu serca, jakie ich zachowanie powoduje u ich bliskich, a ich poczucie winy związane z niemożnością zaprzestania używania może być przytłaczające. Niestety poczucie winy i wstyd osłabiają poczucie własnej wartości, a brak poczucia własnej wartości może utrudniać uzależnionym znalezienie odwagi do zdrowienia.
- Strach Osoby uzależnione od narkotyków boją się piętna ujawnienia i możliwej utraty relacji, zatrudnienia i poczucia osobistej godności, które mogą wynikać z odkrycia prawdy przez innych. Ostatecznie ich największym strachem jest to, że stracą wszystko, co cenią najbardziej, w tym własne zdrowie i wolność.
- Bezradność Większość narkomanów próbuje rzucić nałóg na własną rękę wiele razy, ale nie są w stanie utrzymać trzeźwości. Po pewnym czasie zaczynają czuć się bezradni wobec uzależnienia, które jest kolejną emocją, która szkodzi ich poczuciu własnej wartości.
- Depresja Narkomania prześladuje tych, których dotyka. Uniemożliwia im osiąganie celów, wypełnianie osobistych obowiązków i kontrolowanie swojego losu. Wszystko to może przyczynić się do uczucia głębokiego smutku i depresji, a zmiany w mózgu spowodowane nadużywaniem narkotyków mogą również wywołać lub wzmocnić depresję.
- Gniew Narkomani są źli na siebie za swoje zachowanie, wściekli na innych, którzy próbują skonfrontować ich z tym zachowaniem i źli na świat za to, że ich porzucił i pozostawił bez nadziei na lepszą przyszłość.
- Rezygnacja W pewnym momencie wielu narkomanów po prostu rezygnuje z siebie i swojego życia. Jest to szczególnie niebezpieczny etap uzależnienia i konieczne jest, aby ludzie, których to dotyka, szybko otrzymali jakąś pomoc, zanim utoną we własnej rozpaczy.
Wpływ uzależnienia od narkotyków na rodzinę i przyjaciół
Śledząc, jak ukochana osoba wpadła w narkomanię, członkowie rodziny i przyjaciele często doświadczają tych samych emocji, co uzależniony: złość, strach, poczucie winy, bezradność, depresja i rezygnacja. Uzależnienie jest kotwicą dla rodzin, na które wpływa, pozostawiając je dryfujące po wrogich i nieznanych morzach, z brakiem bezpiecznego lądu w zasięgu wzroku.
Niepewność co do przyszłości to kolejna emocja, której doświadczają bliscy narkomanów, a niepewność ta czasami może być trudna do zniesienia. Uzależnienie od narkotyków może być śmiertelną chorobą, a ludzie, którzy mieszkają z narkomanami, nigdy nie mogą być naprawdę pewni, jakie wiadomości przyniesie następny telefon lub pukanie do drzwi. Życie z uzależnionym powoduje ciągłą niepewność, której towarzyszy niepokój, który nigdy w pełni nie ustępuje.
Miałem cholerne wyrzuty sumienia. Dotarło do mnie, co zrobił ze mną nałóg. Nie ja go kontrolowałem, ale on mnie. I to dość mocno. Zatraciłem się i wylądowałem w innym województwie. Dobiła mnie moja żądza palenia. Tak bardzo chciałem, tak mocno pragnąłem, że aż nie potrafiłem przestać. Talizman przyciągał mnie tak bardzo. Monika Jagodzińska – Uzależniony. Droga do trzeźwości
Niektórzy narkomani mogą stać się wrogo nastawieni emocjonalnie lub fizycznie, będąc pod wpływem, i może to być bardzo stresujące – a nawet niebezpieczne – dla małżonków lub dzieci, którzy muszą radzić sobie z tym wybuchowym i nieprzewidywalnym temperamentem. Narkomani mogą czasami angażować się w kontakty z niebezpiecznymi osobami, a przebywanie takich osób w pobliżu może zwiększyć stres i strach, których już doświadczają bliscy.
Szkody wyrządzone przez uzależnienie od narkotyków mogą być subtelne, ale wszechobecne. Uzależnienie zniekształca życie każdego, którego dotyka, manipulując ich emocjami i raz po raz niszcząc ich nadzieje. Dla członków rodziny i bliskich przyjaciół osoby uzależnionej nic już nie będzie takie samo, dopóki narkotyki będą wywierać zgubny wpływ.
Znajdowanie nadziei w leczeniu
Narkomanii nie można wyeliminować ani wyrzucić samą siłą woli. Ci, którzy cierpią na uzależnienie chemiczne, potrzebują wyszkolonej, eksperckiej pomocy specjalistów od uzależnień, którzy w leczeniu tego niebezpiecznego stanu polegają na najnowszej medycynie opartej na faktach.
Leczenie odwykowe w szpitalu to najlepsza opcja dla osób, których życie zostało wywrócone do góry nogami przez narkomanię. W ośrodku terapeutycznym wszyscy pracują razem, aby osiągnąć te same cele, opierając się na metodach o udokumentowanej historii sukcesu. Podczas odwyku komunikaty są pozytywne i pełne nadziei, ponieważ dochodzący do zdrowia uzależniony jest proszony o wyobrażenie sobie i urzeczywistnienie przyszłości wolnej od niebezpiecznych skutków narkotyków.
Terapia w leczeniu zajmie się podstawowymi emocjonalnymi i psychologicznymi przyczynami uzależnienia, które mają tendencję do tracenia wpływu, gdy zostaną ujawnione i uczciwie potraktowane. Podczas terapii osoby uzależnione będą się również uczyć, jak rozpoznawać czynniki, które wspierają ich nadużywanie narkotyków i pokusy, które podważają ich trzeźwość, i może to ogromnie im pomóc, gdy starają się opracować strategie oparcia się wewnętrznemu głosowi swojego nałogu.
Zbliżał się koniec drugiego miesiąca terapii. Ciężko mi było uwierzyć, że to już tyle czasu minęło. Nawet nie zauważyłem, albo po prostu nie zwracałem zbytnio uwagi na upływający czas. W każdym razie rodzice byli ze mnie dumni, że wytrzymałem. Nie sprawdzali mnie. Nie kontrolowali już w takim stopniu jak na początku. Ja też byłem z siebie dumny, ale z troszeczkę innych względów. Mniejsza o to. Wzrosło też ich zaufanie do mnie do tego stopnia, że postanowili postawić wszystko na jednej szali i pozwolili mi pojechać na terapię samemu, bez podwożenia. Miałem dostać się tam autobusem. Pierwszy raz sam. Był to też pewnego rodzaju test, sprawdzenie, na ile udało mi się wygrać z nałogiem i koniec końców z samym sobą. No i w tym momencie moja droga trochę się skomplikowała. Monika Jagodzińska – Uzależniony. Droga do trzeźwości
W wielu przypadkach stacjonarne leczenie odwykowe obejmuje sesje terapii rodzinnej, które pozwalają bliskim uczestniczyć w procesie zdrowienia, a jednocześnie pozwalają im mówić o swoich uczuciach i wpływie uzależnienia na ich życie. Ideą terapii rodzinnej nie jest wywołanie poczucia winy lub wstydu u wychodzącego z uzależnienia (te emocje nigdy nie są produktywne), ale ułatwienie dobrej komunikacji, wzajemnego szacunku i bardziej konstruktywnej dynamiki rodziny.
Poza terapią i po zakończeniu formalnego leczenia odwykowego, osoby uzależnione mogą odnieść korzyści z zaangażowania w 12-krokowe grupy, takie jak Anonimowi Narkomani (NA), które łączą ich z innymi przechodzącymi tę samą walkę. W międzyczasie członkowie rodziny mogą znaleźć wsparcie, uczestnicząc w spotkaniach Nar-anonu (lub podobnych grup), które oferują emocjonalne i moralne wsparcie dla bliskich osób uzależnionych przez cały trwający okres rekonwalescencji.
W każdym mieście i państwie pomoc jest dostępna dla osób uzależnionych i ich bliskich, więc nikt, kto doświadczył emocjonalnych skutków narkomanii, nie powinien przechodzić przez nią sam.
Comment here