Perfekcjonizm to cecha, która sprawia, że życie jest niekończącą się wizytówką osiągnięć lub wyglądu. Kiedy jest zdrowy, może być motywujący i prowadzić do przezwyciężenia przeciwności i osiągnięcia sukcesu. Kiedy jest niezdrowy, może być szybką i trwałą ścieżką do nieszczęścia.
To, co sprawia, że ekstremalny perfekcjonizm jest tak toksyczny, to fakt, że podczas gdy ci, którzy są w jego uścisku, pragną sukcesu, najbardziej koncentrują się na unikaniu porażki, co skutkuje negatywną orientacją. Nie wierzą w bezwarunkową miłość, oczekując, że uczucia i aprobata innych będą uzależnione od bezbłędnego zabiegania o nie.
Co powoduje perfekcjonizm?
Perfekcjonizm napędzany jest przede wszystkim wewnętrznymi naciskami, takimi jak chęć uniknięcia porażki lub surowego osądu. Prawdopodobnie istnieje również komponent społeczny, ponieważ tendencje perfekcjonistyczne znacznie wzrosły wśród młodych ludzi w ciągu ostatnich 30 lat, niezależnie od płci czy kultury. Uważa się, że pewną rolę odgrywa większa konkurencja akademicka i zawodowa, wraz z wszechobecną obecnością mediów społecznościowych i szkodliwymi porównaniami społecznymi, jakie one wywołują.
Jakie są oznaki, że ktoś jest perfekcjonistą?
Perfekcjoniści stawiają sobie i innym nierealistycznie wysokie wymagania. Szybko wynajdują błędy i nadmiernie je krytykują. Mają tendencję do odwlekania projektu ze strachu przed porażką. Lekceważą komplementy i zapominają świętować swój sukces. Zamiast tego zwracają się do konkretnych osób w swoim życiu w celu uzyskania aprobaty i walidacji.
Jakie są rodzaje perfekcjonizmu?
Doskonałość przejawia się w trzech dziedzinach. Zorientowany na siebie perfekcjonizm narzuca sobie nierealistyczne pragnienie bycia doskonałym. Perfekcjonizm zorientowany na innych oznacza narzucanie innym nierealistycznych standardów doskonałości. Społecznie nakazany perfekcjonizm polega na dostrzeganiu nierealistycznych oczekiwań od innych co do doskonałości .
Czy perfekcjonizm to choroba psychiczna?
Doskonałość jest oczywiście abstrakcją, niemożliwością w rzeczywistości. Zbyt daleko idące dążenie do perfekcji może prowadzić do negatywnych skutków, takich jak zwlekanie, skłonność do unikania wyzwań, sztywne myślenie typu „wszystko albo nic”, toksyczne porównania i brak kreatywności. Perfekcjonizm dezadaptacyjny jest często powodowany strachem przed porażką, poczuciem niegodności, niską samooceną i niekorzystnymi doświadczeniami z dzieciństwa. Często towarzyszą jej depresja, lęki zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, zaburzenia odżywiania, a nawet impulsy samobójcze .
Czy perfekcjonizm jest dla Ciebie kiedykolwiek dobry?
Istnieje różnica między dążeniem do doskonałości a wymaganiem perfekcji. Adaptacyjni lub pozytywni perfekcjoniści wyznaczają wzniosłe cele, mają wysokie standardy i niestrudzenie ciężko pracują na swój sukces; są zorientowani na osiągnięcia, podczas gdy nieprzystosowani perfekcjoniści są zorientowani na porażki. Perfekcjoniści adaptacyjni pragną rozwoju, lubią wyzwania i dobrze rozwiązują problemy. Ich perfekcjonistyczne tendencje są siłą, a nie słabością.
Jak przezwyciężyć perfekcjonizm?
Porzucenie nastawienia porównawczego może pomóc ludziom osiągnąć wysoki poziom, nie będąc przywiązanym do jakiegoś ideału. Mogą to zrobić poprzez praktykowanie uważności. Kluczem jest uświadomienie sobie, że przedsięwzięcie może się opłacać, nawet jeśli nie jest doskonałe.
Comment here