Zaburzenia emocjonalne – depresja i podobne.

Zaburzenia emocjonalne to obszerne pojęcie zawierające przeróżnego rodzaju zakłócenia postępowania, sposobu myślenia oraz nastroju człowieka.

Choroby, zaburzeniaCiekawostkiKsiążkiPorady

Książki o zaburzeniach osobowości

Rate this post

Zaburzenia osobowości to poważny problem. Nieprawidłowe cechy osobowości upośledzają funkcjonowanie we wszystkich obszarach życia, powodując cierpienie jednostki i jej otoczenia. Szacuje się, że zaburzenia osobowości dotyczą około 20% populacji ogólnej.

Według klasyfikacji ICD-10 do zaburzeń osobowości zalicza się głęboko zakorzenione i utrwalone wzorce zachowań

Objawiają się one niską elastycznością reakcji na wszelkiego rodzaju sytuacje społeczne i indywidualne. Oznacza to, że wypracowanie nowych, właściwych wzorców, jest utrudnione, a nawet niemożliwe. Dotyczy to zarówno sposobu odnoszenia się do innych oraz własnej osoby, jak i panowania nad impulsami, czy uczuciowością i zawiadywania procesami poznawczymi. Definicja psychiatryczna bardzo dokładnie tłumaczy, czym są zaburzenia osobowości.

„Specyficzne zaburzenia osobowości są ciężkimi zaburzeniami struktury charakteru i sposobu zachowania się osoby, zazwyczaj obejmującymi kilka wymiarów osobowości i prawie zawsze związanymi z dostrzegalnym zaburzeniem funkcjonowania indywidualnego i społecznego. Zaburzenia osobowości pojawiają się w okresie późnego dzieciństwa lub w wieku młodzieńczym i trwają w wieku dojrzałym”. -Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne Vesalius. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Kraków, Warszawa 2000.

Zgodnie z klasyfikacją DSM – V, Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, można wyróżnić 10 typów zaburzeń osobowości

Są to zaburzenia antyspołeczne, paranoiczne, schizotypowe, schizoidalne, narcystyczne, unikowe, zależne, histrioniczne, obsesyjno-kompulsyjne, a także zaburzenia z pogranicza typu borderline. Sposób definiowania i opisywania zagadnienia sprawia, że znaleźć można nieznacznie różniące się typologie zaburzeń osobowości. Wiąże się to z próbą poszerzania lub zawężania ścisłego spisu. Ponadto poszczególne zaburzenia wykazują objawy rozpoznawalne także w innych zmianach osobowości, czy zaburzeniach mieszanych, co wpływa na problem w zakresie terminologii oraz samego diagnozowania.

„Zaburzenia osobowości różnią się od innych stanów patologicznych swoją złożonością. Niektórzy nawet uważają je za niemożliwe do sklasyfikowania”.- B. Grabski. J.K. Gierowski, Psychiatria Polska, 2012, Tom XLVI.

Szacuje się, że zaburzenia osobowości dotyczą około 20% populacji ogólnej

Dokładne dane nie są znane, ponieważ nie wszystkie osoby zmagające się z tym problemem zostają zdiagnozowane. Typowe objawy zaburzeń osobowości, czyli negatywne nastawienie do świata, problem z dostosowaniem się do ogólnie panujących zasad, chęć kontrolowania innych, czy wycofanie, mogą mieć różny stopień nasilenia. Indywidualny charakter doświadczanego zaburzenia osobowości może więc być traktowany jako niebudząca obaw natura osobniczego usposobienia.

„Aby rozpoznać zaburzenie osobowości, musi ono spełniać pewne kryteria. Niektóre z nich to: długotrwałość nieprawidłowych zachowań, zauważalne nieprawidłowe postawy i zachowania, przejawiające się w wielu relacjach z innymi ludźmi, jak i sferach psychicznych, wzorzec zachowania jest niedostosowany do sytuacji społecznej i indywidualnej, trudności pojawiają się w okresie późnego dzieciństwa lub młodzieńczym i utrzymują w wieku dojrzałym” – psychoterapia.org, Instytut Psychoterapii MindMed

Przyczyny występowania zaburzeń osobowości nie są do końca poznane

Przypuszcza się, że u ich podłoża leżą czynniki genetyczne, społeczne, zaniedbania rozwojowe, a także doświadczone dramatyczne przeżycia emocjonalne, czy seksualne. Bez względu jednak na etiologię i przyczyny występowania, zaburzenia osobowości zawsze prowadzą do cierpienia, utrudniając, a nawet uniemożliwiając prawidłowe funkcjonowanie we wszystkich obszarach życia. To dlatego obserwuje się wzmożone zainteresowanie tą tematyką. Wiele osób poszukuje pomocy dla siebie lub dla swoich bliskich.

Książki o zaburzeniach osobowości mogą okazać się wsparciem. Znajdziemy w nich sporo rzetelnych informacji i autobiograficzne relacje pacjentów.

W jaki sposób traumatyczne doświadczenia mogą powodować zmiany i nasilać zaburzenia osobowości, opowiada książka „Oddział dzienny”. Autorka szczerze opowiedziała swoją historię. Jako młoda kobieta rozpoczęła obiecującą pracę. Przynajmniej tak się jej zdawało do momentu, aż zaczęły pojawiać się wygórowane wymagania i pierwsze komplikacje. Praca w korporacji zebrała bolesne piętno. Bez pomocy fachowca, autorka nie była już w stanie normalnie funkcjonować. Skorzystała więc z pomocy, a następnie postanowiła opowiedzieć o swoich doświadczeniach. Ta książka relacjonuje pobyt na Oddziale Dziennym w Poradni Zdrowia Psychicznego. Przekonamy się, jak wygląda terapia prowadzona w takim miejscu. Nie umknie nam żaden szczegół, bo pozycja jest rzetelną dokumentacją 12 tygodniowego pobytu na Oddziale Dziennym. Zrozumiemy, że z tej formy pomocy może skorzystać każdy. Problemy, z którymi zgłaszają się pacjenci, bywają różne, ale sposób na nie, zawsze jest jeden. Nauka nieszablonowej asertywności i czas wypełniony mądrą aktywnością. W pozycji zgromadzone zostały także liściki oraz prace uczestniczek terapii.

„Ostatecznie zdecydowałam się napisać, czym było te kilkanaście tygodni z mojego punktu widzenia, siedzenia, czucia i robienia. Tak po prostu, moim okiem, sercem, umysłem. Mam nadzieję, że lekarze znajdą tu nową perspektywę, pacjenci potwierdzenie, że nie są sami, a dla pozostałych będzie to ciekawy fragment życia i orientacyjny obraz leczenia. Mnie zaskoczyło wszystko, bo nie wiedziałam czego mam się spodziewać, a widmo aż dwunastu tygodni pięciogodzinnych spotkań w nieoczekiwanym momencie zmieniło się na tylko dwanaście tygodni. Zapraszam do mojego świata”. – Magdalena Bieniek, „Oddział dzienny”.

Zaburzenia schizofreniczne to kolejny, wyjątkowo obszerny temat. W zależności od przyjętej, szerokiej lub wąskiej definicji zaburzenia, można przypisać tu szereg objawów. Właśnie dlatego cenne są zwierzenia pacjentów.

Książka o zaburzeniach osobowości typu schizofrenicznego to „Schizofrenia – lekcja życia”. Autobiograficzne zwierzenia przybliżą nam tajniki tej choroby. Opinia publiczna i przyjęte stereotypy bywają niesprawiedliwe dla osób borykających się z tą jednostką. Okazuje się bowiem, że schizofrenik może prowadzić całkiem normalne życie. Oczywiście pod warunkiem, że nauczy się rozpoznawać swoje słabości. Walka z chorobą nie jest łatwa, ale zawsze warto ją podjąć. Autor na własnym przykładzie tłumaczy, w jaki sposób myśli osoba ze schizofrenią. Podobno pustka w myślach jest najgorsza. W umyśle schizofrenika gości „żywa społeczność”, i to ona zapewnia spokój ducha. W trakcie lektury dowiemy się, czym są stymulanty mózgu. Poznamy destrukcyjne uzależnienia i siłę niewłaściwych kontaktów. Dbając o prawidłowość myśli, przeciwdziałamy zaburzeniom osobowości. Autor dowodzi tego i podpowiada innym, jak odnaleźć sens życia pomimo choroby.

„Książka ta jest psychologiczna, a przede wszystkim życiowa, dlatego warto się zapoznać z tym materiałem. Zawiera w sobie spostrzeżenia i niuanse psychologicznego doświadczenia, bowiem problemy tej choroby wywodzą się z psychiki”. – Sławomir Mirosławski



Książka o nerwicy natręctw to „ZOK. Moja historia”. Autor opowiedział o zmaganiach z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Cierpienie spowodowane potrzebą wielokrotnego powtarzania określonej czynności (kompulsje), jest trudne do opisania. Podobnie osoby zdrowe, mają kłopot ze zrozumieniem, że myśli mogą powracać niczym bumerang (obsesje), doprowadzając do szaleństwa. W języku potocznym, problemy tego rodzaju nazywa się nerwicą natręctw. Jest to jedno z najczęściej rozpoznawanych zaburzeń psychicznych. By je okiełznać, konieczne jest podjęcie psychoterapii, a czasem także leczenia farmakologicznego. Natrętne myśli to towarzysz chorych na nerwicę natręctw. Chory nie jest bowiem w stanie samodzielnie kontrolować nękających go myśli. Nie istnieje również możliwość, by przez chwilę dłuższą niż kilka godzin powstrzymał się od powtarzania kompulsywnych czynności. Ta książka stanowi poradnik dla osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi oraz ich rodzin. Do przeczytania zachęca autorka.

„Książkę chciałabym zadedykować przede wszystkim osobom, które tak jak ja, na co dzień borykają się Z chorobą zwaną zaburzenie obsesyjno-kompulsywnym ( w skrócie ZOK inaczej nerwica natręctw). Mam nadzieję, że moja książka pozwoli rodzinie i znajomym osób chorych lepiej zrozumieć ich zachowania, a osoby chore odnajdą cząstkę siebie w mojej historii”. – Aleksandra Lewkowicz

Książki o zaburzeniach osobowości mogą przybierać rozmaitą formę. Jedną z bardziej niezwykłych jest poezja inspirowana problemami psychiczno-osobowościowymi. Warto ją poznać.

Książka poetycka o zaburzeniach osobowości to „DwubieguNova”. Pełen tytuł zawiera dopisek wymownie odnoszący się do tematyki zbioru –„Czyli ta, która kocha za bardzo”. Dzięki poszczególnym wierszom wnikniemy bowiem do świata miłości. Nie będzie to jednak romantyczny wymiar kochania, lecz obraz toksycznego uczucia. Problemy psychiczne zawsze negatywnie wpływają na relacje międzyludzkie. Kiedy potrzeba bliskości miesza się z lękiem przed nią, nic nie jest łatwe. Przekonamy się, jak wygląda miłość w zaburzeniach osobowości. Podkreślają to nacechowane ambiwalentnymi odczuciami wiersze. Gdy w jednym natrafimy na romantyczny klimat, w kolejnym możemy natknąć się na głęboki smutek i rezygnację. Kobieta z borderline i chorobą afektywno- dwubiegunową będzie wygłaszać liryczny monolog. Skrajność jej uczuć, momentami może szokować. Dwoistość emocjonalna jest jednak wpisana w specyfikę zaburzeń. Daje się ją wyczuć w jednym z wierszy.

Pożegnanie
po raz ostatni
podaj mi rękę
na pożegnanie,
a potem idź
i nie odwracaj się za siebie,
bo jeszcze sił mi nie starczy
bo jeszcze zmienię zdanie
i pobiegnę za tobą
i rzucę ci się w ramiona
i będę cię całować
i prosić byś został
zupełnie bez potrzeby”. – Małgorzata Strzelecka, „DwubieguNova”.

Książki o zaburzeniach osobowości typu borderline ostatnimi czasy cieszą się coraz większym zainteresowaniem. Nie można się dziwić, skoro przypadłość tą diagnozuje się u około dwóch procent ogółu populacji, z czego 80% stanowią kobiety. Ponadto zaburzenie osobowości typu borderline jest poważną dolegliwością psychiczną, wpływającą na komplikacje w ważnych sferach życia. Definiuje się ją jako:

„dominujący wzorzec zachowania, charakteryzujące się zaburzeniami w kontaktach interpersonalnych, niestabilnością własnej osoby, emocji oraz skłonnością do zachowań impulsywnych, mający swój początek we wczesnej dorosłości”. – Anna Wrońska, Instytut Psychiatrii Biologicznej.

Książka o zaburzeniu osobowości z pogranicza to „Borderlina”. Została ona zainspirowana doświadczeniami autorki. Przejrzysta forma, w jakiej zawarta została ta opowieść, wpływa na łatwość czytania i rozumienia treści. Główna bohaterka, a zarazem narratorka, to młoda kobieta o imieniu Elizabeth. Z jej perspektywy będziemy poznawać zaburzenie z pogranicza. Akcja nabierze dramatyzmu, gdy zaczniemy towarzyszyć Elizabeth. Po nieudanej próbie samobójczej rozpoczyna ona powolną walkę o siebie. Ta książka zawiera najważniejsze zagadnienia dotyczące borderline. Poprzez historię Elizabeth dowiemy się, jak rozpoznać i leczyć borderline. To bardzo istotne, dlatego warto, by po tę pozycję sięgnęły osoby z borderline, ale również ich rodziny i bliscy. Za sprawą właściwych modyfikacji codzienności można bowiem wspomagać chorego. Średnik widoczny na okładce ma symboliczne znaczenie, które zostało wyjaśnione na końcu książki. Jest to bardzo istotna informacja.

„Chciałam przedstawić zaburzenie osobowości typu borderline z nieco innej strony, tej mniej demonicznej. Z tą diagnozą naprawdę można żyć, nie sprawiając problemów sobie ani innym. Wystarczy oswoić się z własnym wewnętrznym dzieckiem”. – Wera Kubicka

Książka o pogranicznym zaburzeniu osobowości to „Borderline. Autoterapia, czyli o sprawach poważnych z solidną dawką autoironii. Autorka opowiedziała o swoich wstrząsających doświadczeniach. Pisanie o problemach towarzyszących przypadłości jest dla Anki Mrówczyńskiej formą autoterapii. Za sprawą tej pozycji dowiemy się, czym objawia się borderline i w jaki sposób wpływa na życie. Choć bowiem każdy przypadek jest inny, zawsze towarzyszą mu charakterystyczne objawy niestabilności. Można rzec, że borderline jest niczym emocjonalny rollercoaster. Zrozumiemy to, poznając treść pozycji, która celowo została podzielona na 3 role. W rzeczywistości jest to monolog opowiadający o przeżyciach wewnętrznych.

Na temat borderline wypowiadać będzie się Pani psycholog, czyli zdrowa część osobowości, rozumiejąca istotę zaburzenia. Mrówczyńska prezentująca chorą część osobowości oraz Autorka, która poprzez ironiczne komentarze wyrażać będzie swą złość i brak akceptacji problemu. Ta książka o borderline polecana jest przez magazyn psychologiczny „Charaktery”. Nigdy wcześniej tak dokładnie nie omówiono tego pogranicznego zaburzenia osobowości z punktu widzenia pacjenta. Dzięki temu przekonamy się, co czuję chory. W trakcie lektury skorzystamy z sesji terapeutycznych. Z całą pewnością będzie to kształcące doświadczenie.

„Tej książki nie należy traktować jak poradnika. Terapia w niej opisana odbyła się jedynie w moich myślach, bez udziału żadnych specjalistów. Jest to jedynie próba nabrania dystansu do swoich problemów i należy ją traktować z przymrużeniem oka”. – Anka Mrówczyńska

Jak rozpoznać borderline?

Zaburzenia osobowości zawsze negatywnie wpływają na życie. Dlatego tak ważne jest ich wczesne rozpoznanie i podjęcie terapii lub leczenia farmakologicznego

„Kryteria rozpoznania zaburzeń typu borderline na podstawie DSM IV-TR I ICD-10 wymagają spełnienia przynajmniej 5 spośród wymienionych 9 kryteriów, a jest to:
— niestabilność emocjonalna, prowadząca do częstych zmian nastroju,
— wybuchy gniewu, stany złości, trudności w kontrolowaniu gwałtownych zachowań, skłonność do kłótliwego zachowania, konfliktów;
— długotrwałe uczucie pustki wewnętrznej;
— powtarzające się zachowania suicydalne, groźby, samookaleczenia;
— zachowania impulsywne w przynajmniej 2 obszarach , mogące stanowić zagrożenie (nadużywanie substancji psychoaktywnych, nadmierne wydawanie pieniędzy, objadanie się, ryzykowne zachowania seksualne, niebezpieczna jazda samochodem);
— angażowanie się w intensywne i niestabilne związki;
— usilne próby uniknięcia prawdziwego lub wyimaginowanego porzucenia;
— zaburzenie obrazu własnej osoby, swoich celów, preferencji seksualnych”. – Anna Wrońska, „ zaburzenie osobowości typu borderline, epidemiologia, etiologia, leczenie., Zakład Psychiatrii Biologicznej.

Książki o zaburzeniach osobowości zaprezentowane powyżej odnoszą się do najczęściej rozpoznawanych problemów psychicznych. To dlatego wiele osób odnajdzie w nich cenne informacje. W przypadku rozpoznania u siebie lub bliskich niepokojących objawów warto zwrócić się po pomoc do specjalisty.




Comment here