Czy świadomość to coś, co może istnieć poza ciałem i czy jest bytem realnym. W filozofii greckiej występowało pojęcie duszy i było to pojęcie akceptowane. Takie pojmowanie prowadzi do teorii lub hipotezy, że żywe istoty posiadają dusze, która jest nieśmiertelna i w chwili śmierci wędruje do innej istoty żywej. W odległych czasach historii wędrówki dusz były akceptowane w wierzeniach kultur ludów zamieszkujących tereny wschodnie, a nawet w Grecji. Ten pogląd skłania się w kierunku wierzeń o reinkarnacji, te stare religie, takie jak sufizm czy platonizm dają wgląd w interpretacje wędrówki duszy. Nawet współczesna nauka zajmuje się tym kontrowersyjnym pojęciem wiary w te byty, czy istotnie istnieją i dlaczego nauka, by zgłębić tą tajemnicę stara się dotrzeć do ścieżek prowadzących do poznania tej niezwykłej tajemnicy, która spędza sen z oczu nie tylko prostych ludzi, ale i dla świata nauki. Nauka nie wyklucza tradycyjnych przesłań wierzeń dążących do poznania.
Najstarsze wzmianki pochodzą z tekstów starożytnych z Indii. Według tych religii dusza jest wieczna, a zatem wynikałoby, że to, co jest wieczne, nie mogło być stworzone. Według niektórych wierzeń dusza łącząc się z nowym życiem przybiera inny kształt, czy jak kto woli formę i hipotetycznie nigdy się nie rodzi i nigdy nie umiera, tylko umiera ciało, w którym ten byt egzystuje. Zatem takie rozumowanie o duszy skłania się ku niezniszczalnemu bytowi duszy. Dusza jest bytem zrodzonym samym z siebie, a zatem jest wieczna i nie ginie, gdy ginie ciało. Według tych starych wierzeń dusza ma możliwość przybierania różnorodnych form i może zamieszkać w każdej istocie żywej, czyli w każdym żywym organizmie. Zatem można to zinterpretować tak, że każda żywa istota posiada dusze i ciało, to coś na wzór dualizmu czy komputera i oprogramowania, a bez programu komputer jest tylko stertą różnorodnego materiału. Według takiego mniemania wygląda na to, że dusza jest świadomością dla ciała, która wypełnia całą istotę, w której egzystuje, a zatem jesteśmy wieczną świadomością, która nadaje znaczenie powłoce, w której przebywa. Taka postawiona hipoteza prowadzi do tego, że dusza zmienia ciało, w którym przebywa tak jak człowiek zmienia ubrania, które się zużyły. Tak postawione spekulatywne pojmowanie, czy jak kto woli filozofowanie prowadzi do powtarzającego się cyklu życia i śmierci powłok, w których przebywa dusza. Każde żywe stworzenie chwyta się każdej nadziei, by uniknąć śmierci, a determinuje każdą istotę powszechna wola życia, lecz śmierć jest nieodłączną częścią życia ciała materialnego. Według takiego mniemania bytowanie duszy w świecie materii wpływa na psychikę, tożsamość i świadomość. Według hinduizmu i punktu rozumienia posiadania duszy stawia warunek, a tym warunkiem jest świadomość, a każda forma życia, która ma zdolność odbioru świata nawet te najprymitywniejsze ma duszę. Zatem wynikałoby z tego, że każda forma życia nie żyje na próżno, a według buddyzmu, sikhizmu czy dżinizmu, te prądy wiary skłaniają się ku reinkarnacji, która ma możliwość wcielania się w każdą formę życia, aby służyć innym formom, po śmierci odradzając się, by wypełnić misję w każdej formie czy to jako: mrówka, ptak wąż, lew czy człowiek, w ten sposób toczy się cykl dopóki nie osiągnie wyzwolenia. Według tych wierzeń dusza przechodzi cykle w różnych formach wcieleń dopóki nie zjednoczy się z Bogiem to wyglądałoby na to, że dusza musi doświadczyć wszystkich wcieleń egzystencji życia, dopóki ten cykl nie dobiegnie kresu wypełnienia.
W greckiej terminologii psychoza oznacza reinkarnację, katharsis-oczyszczenie, a w judaizmie zwie się Moksza. Zatem dusza według tych wierzeń przechodzi kolejne wcielenia, by te wcielenia były lepsze, innymi słowy dochodzi do uszlachetnienia duszy. Platonizm zakładał uprzednie egzystowanie duszy w rzeczywistości niebiańskiej do formy życia ziemskiego w istocie żywej. Taka dusza miałaby mieć dwa oblicza, ciemną stronę i jasną, ta jasna jest łagodna i posłuszna i łagodna strona natury, natomiast ta ciemna strona jest trudna do okiełznania. Ta nieokiełznywana strona kroczy ku ścieżce następnego wcielenia, a ta jasna do oczyszczenia i dostąpienia prawdy, czyli oświecenia, natomiast przerwanie cyklu narodzin i śmierci w wierzeniu indyjskim zwie się Moksza. Natomiast Platon uważał, że najlepsze wcielenie jest wcieleniem filozofa, a nawet Platon posuwał się dalej i wymienia siedem niższych form wcieleń, a na najniższym wcieleniu znajduje się tyran, a zatem ludzie, którzy nie panują nad swoimi złymi emocjami dopuszczają, by zejść na manowce i odradzają się, jako lwy, a ci, co ulegają niskim instynktom jako węże. Zgodnie z tą filozofią obecne życie jest przygotowaniem do przyszłego, a zatem czy jest strażnikiem noszonych dawnych doświadczeń, by kierować się jakimś przygotowaniem na śmierć, by wniknąć w inne ciało, które dzieli się na materialne i te subtelne niematerialne. Zatem materialny pierwiastek podlega stałej transformacji, na którą ma pewien wpływ świadomość, czyli patma lub purusza, która jest niezależnym bytem od ciała i może istnieć poza nim, a zatem czy jest strażnikiem naszych dawnych doświadczeń, by kierować się ku jakiemuś wyznaczonemu celowi. Rzekomo następne wcielenie zależy od sposobu śmierci i zdarza się tak, że dana osoba, która zostawiła po sobie niewykonaną pracę, w następnym wcieleniu podejmuje ją na nowo i prawdopodobnie są to skrajne przypadki, gdyż tamta osoba nie odradza się, jako ten sam człowiek. Taka dusza rozpoczyna swą egzystencję na nowo, a wtedy ta osoba staje się kimś innym i tu rodzi się nadzieja optymizmu, gdy naszłaby kogoś refleksja, co pomyśleć o duszach: Nerona, Kaliguli czy Hitlera, nie zagłębiając się w wyliczankę świata obecnego, w którym żyjemy. Lepiej byłoby sobie obciąć język gdyby miał się zdarzyć wypadek samochodowy lub gdyby to była osoba znana, media oświadczyłyby, że popełniła samobójstwo. Ta doktryna o reinkarnacji rozprzestrzeniła się po całym globie w naturalny sposób. Taka forma wierzeń była zakorzeniona w starożytnych rdzennych kulturach.
fragment z książki: Meandry natury ludzkiej wiary i dominacji
W umysłach ludzkich rodzą się pytania, które determinują, by szukać odpowiedzi dotyczących spraw niepojętych. Pytania te towarzyszą naturze ludzkiej od niepamiętnych czasów, na wszystkich etapach bytowania człowieka.
- Dociekanie o Bogu i ludzka świadomość
- Dusza – Świadomość – Reinkarnacja
- Wierzenia, religie, fikcje i fakty
- Religie, wiara, emocje a czasy współczesne
- Związek pomiędzy umysłem, który płata figle, a kryzysem wiodącej doktryny i aktywnością sekt
- Ewolucja dominacji nad stadem, od sekty do tajnych stowarzyszeń
- Spekulatywne filozofowanie nad rzeczywistością natury człowieka, przepowiedniami i zamkniętymi związkami
- Drogi wyboru, dobra materialne ludzi bez zasad „moralność człowieka”
ZAINTERESOWAŁA CIĘ POWYŻSZA TEMATYKA – ZAPRASZAMY DO LEKTURY KSIĄŻKI
http://www.psychoskok.pl/produkt/meandry-natury-ludzkiej-wiary-dominacji/
Comment here