Pierwsze skojarzenie, gdy mowa o wi\u0119zieniu, to ubezw\u0142asnowolnienie\u201d zamkni\u0119cie, kajdany, niewola. Pierwsze skojarzenie, gdy mowa o marzeniach, to gwiazdka z nieba, to wygrana du\u017cej puli pieni\u0119dzy, to wycieczka wzd\u0142u\u017c r\u00f3wnika… Ale jak po\u0142\u0105czy\u0107 oba te wyra\u017cenia? Jak op\u0119ta\u0107 si\u0119 marzeniem?<\/strong><\/p>\n \u017bycie udowadnia, \u017ce mo\u017cna, i \u017ce owo sp\u0119tanie nie zawsze jest zdrowe, ale… Przyjrzyj si\u0119 samemu sobie. Ka\u017cdy z nas mia\u0142 kiedy\u015b swoje marzenie, czasem skryte i nigdy niewypowiedziane na g\u0142os, marzenie, o kt\u00f3rym dzisiaj ledwo pami\u0119ta. Doros\u0142o\u015b\u0107, jak cz\u0119sto wynika ze statystyk i bada\u0144 specjalistycznych, weryfikuje nas jako ludzi i marzenia z dzieci\u0144stwa ulegaj\u0105 zapomnieniu. Wrzucamy je w album z tytu\u0142em \u201eMi\u0142e wspomnienia\u201d. Ale ka\u017cdy z nas mia\u0142 marzenia \u2013 by\u0142y kiedy\u015b, lata temu. A dzi\u015b? Co si\u0119 z nimi sta\u0142o teraz? I w og\u00f3le dlaczego nie przyk\u0142adamy do nich wagi? I zasadnicze pytanie \u2013 czy tylko dzieci mog\u0105 chodzi\u0107 z g\u0142ow\u0105 w chmurach i wyobra\u017ca\u0107 sobie spe\u0142nianie w\u0142asnych pragnie\u0144?<\/p>\n W doros\u0142ym \u017cyciu najcz\u0119\u015bciej marzenie sprzed lat zalega na dnie rzadko otwieranej szafy. To marzenie przygniata teraz sterta niepotrzebnych rzeczy. O tym marzeniu zapomnia\u0142e\u015b wraz z up\u0142ywem lat, nabieraniem do\u015bwiadczenia i po prostu dorastaniem. Realizm wyzby\u0142 nas beztroski bujania w ob\u0142okach. Stali\u015bmy si\u0119 pomnikami samych siebie, kt\u00f3re milcz\u0105 nie uzewn\u0119trzniaj\u0105c pragnie\u0144. Dlaczego? Przecie\u017c kiedy\u015b by\u0142y tak kolorowe, a teraz wydaj\u0105 si\u0119 zbyt dziecinne? Zbyt trywialne? Nie wypada ich mie\u0107?<\/p>\n Wiek nie powinien mie\u0107 tu znaczenia. Ka\u017cdy doros\u0142y ma w sobie dziecko, o czym nie zawsze wie. To dziecko ci\u0105gle \u017cyje i marzy, tkwi w nas. Przypomnijmy sobie siebie w latach dorastania i uczenia si\u0119 \u017cycia. Marzy\u0142e\u015b o w\u0142asnor\u0119cznie upieczonym chlebie na zakwasie? Odwa\u017c si\u0119 wreszcie na pierwsze podej\u015bcie. Zacznij od zakwasu. Z pewno\u015bci\u0105 masz w domu wiele ksi\u0105\u017cek kulinarnych, do kt\u00f3rych nigdy nie zagl\u0105da\u0142e\u015b, i z kt\u00f3rych nigdy nie korzysta\u0142e\u015b. Kredowy papier i kolorowe zdj\u0119cia niech ci\u0119 wreszcie zainspiruj\u0105 do pracy. M\u00f3wi\u0105c nieco zabawnie – znajd\u017a w sobie zapalnik i odpal go. Spr\u00f3buj \u2013 efekt mo\u017ce ci\u0119 zaskoczy\u0107. A mo\u017ce zawsze marzy\u0142e\u015b o wycieczce na p\u00f3\u0142noc Europy? Rozp\u0142ywa\u0142e\u015b si\u0119 w zachwytach ogl\u0105daj\u0105c dokumenty o ziemiach skandynawskich, o klifach, o atmosferze wiking\u00f3w…<\/p>\n\n
\nMarzenia mia\u0142 \u2013 i ma \u2013 ka\u017cdy. Wystarczy wydoby\u0107 je na \u015bwiat\u0142o dzienne i d\u0105\u017cy\u0107 do ich urzeczywistnienia. Mo\u017ce nie w sensie dos\u0142ownym, ale warto walczy\u0107 przynajmniej o ich namiastk\u0119. Udowodni\u0107 sobie, \u017ce s\u0105 prawd\u0105, \u017ce mo\u017cna, i \u017ce warto je w og\u00f3le mie\u0107.<\/p>\nMarzy\u0142e\u015b o napisaniu ksi\u0105\u017cki? – pisz teraz. R\u00f3b to \u2013 po prostu.<\/h3>\n
\r\n