Ruch jest zalecany zawsze, wsz\u0119dzie i przez ka\u017cdego. I przez lekarzy i znajomych, czy bliskich, a i my sami wiemy, \u017ce ruch pomaga cia\u0142u. Mo\u017cemy rekreacyjnie biega\u0107, truchta\u0107 wedle w\u0142asnego rytmu i w\u0142asnych mo\u017cliwo\u015bci.<\/strong><\/p>\n

Mo\u017cemy chodzi\u0107 do si\u0142owni, by w zamkni\u0119tej, klimatyzowanej przestrzeni wyciska\u0107 z siebie wiadra potu \u0107wicz\u0105c na maszynach stacjonarnych. Mo\u017cemy \u015bmiga\u0107 na rowerach i za\u017cywa\u0107 poczucia wolno\u015bci i niczym nieograniczonej swobody. Ale… mo\u017cemy te\u017c chodzi\u0107. Spacerowa\u0107, maszerowa\u0107 przed siebie i przed siebie, gdzie nas oczy ponios\u0105 i nogi i wyobra\u017ania.<\/p>\n

I\u015b\u0107 przed siebie. Chodzi bowiem o sam sens chodzenia, o jego warto\u015b\u0107 sam\u0105 w sobie, nie o cel. Gdy kto\u015b nie potrafi chodzi\u0107 bez jakiego\u015b konkretnego celu uznaj\u0105c to za bezsensowne, dobrze sobie \u00f3w wyobrazi\u0107. Mo\u017cna da\u0107 sobie nagrod\u0119, na kt\u00f3r\u0105 trzeba przecie\u017c zas\u0142u\u017cy\u0107. Za\u0142\u00f3\u017cmy sobie p\u00f3\u0142toragodzinny spacer. Mo\u017ce si\u0119 uda? Mo\u017ce oka\u017ce si\u0119, \u017ce to b\u0119dzie ma\u0142o, za kr\u00f3tko? Nagroda fajna rzecz i dla ma\u0142ego i du\u017cego. Nawet batonik z orzechami, czy kubek ciep\u0142ego mleka z miodem i cynamonem potrafi\u0105 by\u0107 \u015bwietnymi motywatorami. Jednak \u2013 jest pewien haczyk w d\u0142ugich marszrutach. Stawianie krok\u00f3w musi by\u0107 uwa\u017cne i \u015bwiadome.<\/p>\n